Rebecca Korper

Marian van Kleinwee

Rebecca is geboren op 2 november 1922 in Amsterdam. Haar ouders waren Simon en Sophia Korper-Vreeland. Zij trouwden op 16 februari 1916 en zouden acht kinderen krijgen. Simon overleed al voor de oorlog, op zijn 42ste, in december 1934. Rebecca was toen net 13. Haar moeder Sophia was dus weduwe tijdens de oorlog en had de zorg voor al die kinderen in leeftijden van 8 tot 24 jaar.

De broers en zussen van Rebecca waren: 

Philip Korper. Philip trouwde in 1940 met Judith Brave. Op 3 augustus 1942 werd hun dochtertje geboren: Mina Sophia. Op 6 en 7 juni 1943 vertrokken twee treinen met bijna 1300 Joodse kinderen uit kamp Vught naar Sobibor. Hun moeders mochten mee. De kinderen werden direct na aankomst om het leven gebracht. Baby Mina Sophia was 10 maanden toen zij daar samen met haar moeder op 11 juni 1943 vermoord werd. Philip zelf werd in Duitsland op de vlucht doodgeschoten door een Duitse militair op 2 mei 1945 en werd maar 28 jaar.

Mina van Spier-Korper. Zij is overleden op 8 december 1941 te Amsterdam en werd maar 24 jaar. Ze is begraven op de Joodse begraafplaats in Diemen.

Izak Korper. Hij is in Auschwitz vermoord op 30 december 1942, toen hij pas 22 jaar was.

Judith van Bever-Korper. Zij is vermoord op 13 januari 1944 in Auschwitz - ook zij was pas 22 jaar.

Hendrina Bakker-Korper. Zij was de enige in de familie die de oorlog overleefde. Ze is, 90 jaar oud, overleden in Amsterdam op 9 oktober 2014. 

Barend Korper. Hij is vermoord in Sobibor op 21 mei 1943 - een jongen van pas 14 jaar. 

Jans Korper. Zij is vermoord in Sobibor op 11 juni 1943 - een meisje van pas 10 jaar.

Ook Rebecca is in de oorlog vermoord, in Auschwitz, toen ze 20 jaar was. 

Moeder Sophia werd eveneens vermoord in Sobibor, tegelijk met haar jongste dochtertje Jans. Sophia werd 52 jaar. Misschien hebben zij in dezelfde trein gezeten als hun nichtje Mina en haar moeder, dus Sophia's schoondochter, Judith.

Het was heel indrukwekkend en respectvol om het bordje met Rebecca's naam neer te leggen tijdens de herdenking op het Kastanjeplein. Innerlijk sprak ik een tekst uit op de plek waar zij woonde. Een moment om haar leven te eren, temidden van haar familie. Dit schrijven sluit het ritueel af. De verbinding zal in mijn herinnering blijven.

Bronnen:

joodsmonument.

NIOD en DANS: Zeven interviews van overlevenden van de kindertransporten kunt u lezen op: www.getuigenverhalen.nl/projecten/kindertransporten-joodse-kinderen-kamp-vught .