Margot Betti Frank

Jordan

Jordan vond op de website Joods Monument het volgende verhaal over Margot:

Margot Frank werd geboren in Frankfurt am Main en vernoemd naar haar tante van moeders kant Bettina Holländer. Margot en haar moeder vertrokken uit Duitsland op 5 december 1933, Margots zusje Anne volgde in februari 1934. 

Margot ging naar een basisschool op de Jekerstraat, vlakbij haar huis. Ze was een zeer goede leerling. Nadat de nazi’s in 1940 Nederland waren binnengevallen moest ze, toen Joodse kinderen niet meer naar openbare scholen mochten als anti-Joodse maatregel, in 1941 naar het Joods Lyceum op de Stadstimmertuinen. Ook daar was ze een zeer goede student en stond bekend om haar taakgerichtheid en intelligentie en ze wordt door haar voormalige klasgenoten herinnerd als gereserveerd en zeer religieus. 
In haar dagboek vertelt Anne een aantal keren dat haar moeder suggereerde dat Anne een voorbeeld aan Margot moest nemen én bewondert Anne een aantal aspecten van Margot. Toch kiest Anne voor haar eigen weg, zonder rolmodellen. Anne erft de liberale kijk op de religie van haar vader, Margot volgt het voorbeeld van haar moeder en wordt actief in de Joodse gemeenschap. Ze leert Hebreeuws, gaat naar de synagoge en wordt in 1941 lid van een zionistische organisatie voor jongeren die naar Palestina willen emigreren om daar een Joodse staat te vestigen. Daar had ze, volgens Anne, vroedvrouw willen worden. Op 5 juli 1942 kreeg Margot een oproep om zich te melden voor een werkkamp en de volgende dag ging het gezin Frank in onderduik in het kantoor van haar vader op de Prinsengracht. Later kwam hier nog vier Joodse vluchtelingen bij: mijnheer en mevrouw Van Daan, hun zoon Peter en de tandarts Fritz Pfeffer. 

Deze gedenkpagina is in 2022 gemaakt door een leerling uit groep 7 van Brede School de Kinkerbuurt als onderdeel van het project De Tweede Wereldoorlog. De leerlingen hebben via Namenennummers.nl kennisgemaakt met archieven en geoefend met informatie zoeken. Ze vonden het interessant om zo te ontdekken wat voor leven de gekozen persoon heeft gehad. Ook hebben ze geprobeerd een naambordje te maken dat het slachtoffer blij zou maken. Via Namenennummers.nl kregen de slachtoffers een gezicht voor de leerlingen. Zij zullen zich hen altijd blijven herinneren.