Leo Cohen

Niek Kools

Leo was het vijfde kind van Barend Cohen en Anna Cohen-Levie. Hij ging als kind waarschijnlijk naar de openbare lagere school aan de Cingelstraat 2 in Breda. Het gezin woonde naast de synagoge in de Schoolstraat. 

In 1942 begonnen de deportaties van de Joden in Breda. Vader Barend kreeg op 29 september 1942 een oproep om te gaan werken in een kamp bij Doetinchem. Op die datum was het gezin spoorloos verdwenen: Barend, moeder Anna, Maurits en Leo waren ondergedoken, net als bijna 80 andere Joden in Breda. Zij verbleven ergens in buurtschap Keizersveer. Op 27 februari 1943 zijn Leo en de rest van zijn gezin daar gearresteerd.

Leo werd overgebracht naar het Huis van Bewaring in Breda. Van daaruit volgde transport naar Westerbork, waar hij bleef tot 11 mei 1943, de dag van zijn deportatie naar Sobibor. Daar werden de meeste Joden onmiddellijk vermoord: 170.000 mensen. Leo werd naar een werkkamp gestuurd in Dorohucza, naast Sobibor. Mensen die konden werken kwamen hier terecht, onder zeer slechte omstandigheden: de bedoeling was dat ze zich letterlijk dood werkten. De levensverwachting was hier slechts enkele weken, toch overleefden 16 Nederlandse Joden dit kamp.

In Dorohuzca moest Leo turf steken, hij kreeg weinig te eten en geen water om te drinken. Leo stierf er toen hij 19 jaar was.

Foto: Synagoge Schoolstraat in Breda (bron: archief Breda)