Cisca Beli van Tijn

Ineke Baks-Ravesloot

Ik denk constant aan haar

In Dordrecht is de jodenjacht, blijkens gedigitaliseerde politiedagrapporten, al vanaf 10 maart 1942 gaande; steeds worden nieuwe groepen joden in bewaring gesteld. Op woensdag 4 november is David Mozes het slachtoffer. Hij belandt in de cel en uiteindelijk, na omzwervingen die niet uit te tekenen zijn, in Auschwitz, waar hij op 30 april 1943 wordt omgebracht.

Zes dagen later is opa Mozes ‘aan de beurt’. Hij wordt op de 10de november weggehaald uit de woning aan de Wijnstraat, samen met zijn dochter Johanna en zijn kleinkinderen Cisca en Moos, en nog eens 27 andere Dordtse joden, in één grote razzia. Opa sterft in de gaskamers van Auschwitz op 19 november, negen dagen na zijn arrestatie. Johanna, Cisca en Mozes sterven ook in dit doodsoord, vier dagen later, op de 23ste november.

Ciska werd zeven jaar, een jaar ouder dan mijn eigen dochter nu. Sinds ik me met Cisca verbonden heb, moet ik constant aan haar denken. Hoe zou ze er uit gezien hebben? Had ze net zulk lang haar als mijn dochter? Was ze misschien ook gek op huisdieren en echte meisjesdingen? Was ze net zo'n buitenkind als die van mij? 

Lieve Cisca, ik denk aan jou! Met heel mijn hart!