Aäron Deen

marlies hansen

Ronnie was er in geslaagd bij de Joodse Raad een baantje als “loopjongen” te bemachtigen. Dat had hem het felbegeerde stempel opgeleverd en omdat hij nog maar 16 jaar was, kregen zijn moeder en zus ook stempels, zogenaamd om hem te verzorgen.

Herinnering van Marja Müller:

Toen ik 's avonds bij ze kwam, waren moeder en Greetje totaal overstuur. Ronnie was nog niet thuis, wat kon er gebeurd zijn? Dus naar de Joodse Raad om te informeren. Daar was alleen bekend dat Ron ’s middags documenten had moeten bezorgen voor een transport dat van het Amstelstation vertrok. Misschien was hij naar de Hollandse Schouwburg gegaan? Maar ook daar wist men van niets. Weer naar de Joodse Raad en daar was men inmiddels op de hoogte dat Ron ook naar Westerbork getransporteerd was. Wat bleek: Hauptsturmführer Aus der Fünten was hoogstpersoonlijk aanwezig geweest toen de transporten klaar stonden voor vertrek. Een of andere N.S.B.-agent had gezien dat Ron een briefje door een openstaand raam de trein ingooide en waarschijnlijk met als doel een wit voetje te halen bij de Hauptsturmführer had hij Ron met een zweepslag bevolen het briefje terug te halen en  hardop voor te lezen. Er stond niets anders in dan: “Houd goede moed”. “Wil jij ze moed inspreken jongetje? Ga dan maar met ze mee, kan je het blijven doen”. Al zijn mooie stempels ten spijt werd Ronnie op transport gesteld naar Westerbork.

Na aankomst in Westerbork werd Ron direct door de Joodse Raad van nieuwe stempels voorzien. Naar het schijnt heeft hij hiermee nog kunnen terugreizen naar Amsterdam.

Maar drie weken later werd hij, zonder op een lijst te staan, bij een razzia opgepakt en definitief weggevoerd. Toen zijn zus en moeder in Westerbork arriveerden, was Ronnie al “door”. Ze moesten zich troosten met getuigenissen van diverse mensen die hem hadden leren kennen als een buitengewoon aardige en behulpzame jongen.