Erich Dasché

Agnes Vugts

Op Wiki-Brabant las ik het volgende verhaal: Erich werd in 1898 in Hohenau geboren. Hij trouwde in 1929 in Breclav met Edith Adler, geboren in Holleschau (Tsjechië) in 1903. Het gezin kreeg drie kinderen, twee meisjes werden geboren in Hohenau, namelijk Valerie Ruth (1931), en Elisabeth Charlotte (1933) en zoon Tobias Joachim zag het levenslicht in Goirle op 1 augustus 1941.

Oostenrijk Op 12 maart 1938 kwam onder Duitse pressie de aansluiting van Oostenrijk bij Duitsland tot stand. De anti-joodse maatregelen, die in Duitsland golden, werden ook in Oostenrijk onvoorwaardelijk van toepassing. Zo moesten bijvoorbeeld alle joden uiterlijk op 30 september 1938 de provincie Nieder-Österreich verlaten hebben om zich in Wenen te concentreren. Erich en zijn gezin vestigde zich in Wenen op het aders Volkertstrasse 23. In juni 1939 kon het gezin zich in Den Haag vestigen aan de Van Tuyllstraat 15.

Waarom naar Nederland, het buurland van het land waar voor de joden het meeste gevaar dreigde?? Het ‘thuisfront’ wist echter niet beter of Erich zou naar Engeland gaan. Enkele jaren geleden zijn kostbare brieven boven water gekomen, geschreven door een nicht van Erich, Karoline Dasché (1897-1941) en de oudste dochter van Bernhard Dasché, aan haar dochter Valerie in Engeland. In een aantal van deze brieven (d.d. 7 december 1939, 4 januari en 7 februari 1940) vraagt zij haar dochter om de groeten aan Erich, Edith en de kinderen te doen. Ook beklaagt zij zich erover van Erich nog geen post te hebben ontvangen. Waarschijnlijk heeft het feit dat een zuster van Erich’s vrouw, Anna Adler in Den Haag woonde, de doorslag gegeven om het reisdoel te wijzigen. Het feit, dat de man van Anna, Leopold Silberschütz, een employé bij de Bijenkorf, relaties had met mensen die met Weinreb in contact stonden, kan uiteraard ook van groot belang geweest zijn om niet voor Engeland te kiezen.

In oktober 1940 verhuisde het gezin naar Oisterwijk, waar zij eerst een korte tijd gingen wonen bij Jo van Coevorden, onderwijzeres en oud-leidster van de Algemene Jeugd Centrale en later bij Mien en Wim Brugman in het pension ‘Honk’. Waarom er voor Oisterwijk werd gekozen blijft gissen. Op 5 juli 1941 verhuisde het gezin van Oisterwijk naar Goirle. Zij hadden een huis gehuurd in de Akkerstraat 33 (thans Emmastraat). Deze verhuizing was juist op tijd, want ingaande 7 november 1941 mochten de joden niet meer zonder toestemming hun woonplaats verlaten. Edith was inmiddels hoog zwanger, hetgeen een reden geweest zou kunnen zijn om een huurhuis in Goirle te betrekken. Erich had werk gevonden bij de firma Van Puijenbroek waar hij het landgoed Gorp en Roovert in kaart bracht.

In juni 1942 werden de burgemeesters gedwongen om de joodse inwoners van hun gemeente te melden bij de Zentralstelle für Jüdische Auswanderung. Het lot van Erich en zijn gezin was hiermede bezegeld. Op 28 augustus 1942 om 16.30 uur moest het gezin thuis klaar staan en werd het opgehaald door een Goirlese garagehouder en onder begeleiding van gemeenteveldwachter Jansen naar Tilburg gebracht. Die dag gingen zij verder op transport naar het kamp Westerbork.

Begin oktober 1942, werd de familie Dasché op transport gesteld naar het concentratiekamp Auschwitz, waar Edith en haar drie kinderen vrij snel na aankomst om het leven zijn gebracht. De juiste datum is niet bekend, maar deze moet rond 5 oktober liggen. Erich Dasché overleed op 31 oktober 1943 in het werkkamp Schoppinitz. Hij behoorde tot de zogenaamde 'Koseltransporten', wat inhield dat hij onderweg naar Auschwitz als Arbeitsfähige'uit de trein is gehaald en is overgebracht naar een werkkamp.