Estella Haas
Geboren:
Breda,
Vermoord:
Sobibor,
Bereikte de leeftijd van
24 jaar
Beroep: Winkeleigenaresse
Vredenburchsingel 42, Breda
Estella Haas werd geboren in Breda op 30 maart 1919 als dochter van Jacob Haas en Saartje Haas-de Vries. Toen ze drie was kwam er een broertje, Louis. Estella werd later lerares handwerken en eigenares van een winkel. Ik vermoed dat zij dus in haar winkel allerlei zaken verkocht die te maken hadden met het handwerken.
Estella was in ondertrouw met Isaac de Haan, die van beroep kantoorbediende was. Voordat het huwelijk kon worden voltrokken, is één van hen al gedeporteerd. Isaac is op 14 mei 1943 in Sobibor vergast.
Op 5 maart 1943 is Estella samen met haar ouders, broer en diens echtgenote naar Kamp Vught gebracht. De reden van deze gevangenneming en de plaatsing in Kamp Vught zou zijn dat zij en de rest van haar familie zich schuldig hadden gemaakt aan wat de Duitse bezetter noemde 'het overtreden van de geldende Joodse maatregelen'.
Hadden zij de Jodenster niet gedragen? Het is onduidelijk.
In Vught bleven ze tot 31 maart 1943. Ze zijn toen verplaatst naar Kamp Westerbork. Op 6 april worden alle familieleden gedeporteerd naar Sobibor, in Polen. Daar worden zij bij aankomst op 9 april 1943 allen vergast.
Estelle mocht slechts 24 jaar worden.
Op haar gedenkplankje heb ik getracht de lente in beeld te brengen, een lente die voor haar de laatste zou zijn.
LEST WE FORGET.
Treinen naar het Oosten
Wat als je volgens de bezetter niet voldoet aan hun menselijk beeld en ideaal?
Je wereld wordt beperkt dan, tot op een zeer absurde en kleine schaal.
Geen deelname aan het dagelijks leven, gemerkt door een ster
Als het eenmaal zover is dan is het einde niet ver.
Opgejaagd als een weerloos dier, opgesloten in een barak.
Met te velen op een te klein vak.
Treinen naar het oosten, waarheen weet geen mens en wat is het einddoel?
Ook jij zat daarin op weg met een onzeker en angstig gevoel.
De trein werd gelost, samen met nog 2000 anderen.
Niemand kon je situatie nu nog veranderen.
Dan is daar de weg naar de dood, samen met je geliefde familieleden.
24 mocht je slechts worden, wij gedenken je nu in het heden.
Altijd herdenken. Nooit meer vergeten!!
Van dit onnodig lijden en sterven, moet iedereen nu weten.
Hans Rombouts
