Louis van Leeuwen

Nico van Doorn

Louis van Leeuwen wordt in 1897 in Eindhoven geboren en groeit in Eindhoven op. Evenals zijn vader gaat hij werken in de huidenhandel en hij begint zijn eigen bedrijf. Op 29-jarige leeftijd trouwt hij met Henriëtte, dochter van slager Alexander Gerson(s), uit Tilburg. Zij gaan in Tilburg wonen, eerst in de Tuinstraat en enkele jaren later in de Gasthuisstraat 41 (sinds 1963 is dit Gasthuisring 47). Zij krijgen een zoon, die ze Alexander (Lex) noemen naar zijn grootvader. Die laatste is inmiddels gestopt met zijn slagerij en komt samen met zijn vrouw Betje inwonen bij het gezin. Betje overlijdt in mei 1941.

De huidenhandel van Louis is gevestigd bij het gemeentelijk slachthuis van Helmond en het gemeentelijk slachthuis van Boxtel. Kantoor houdt hij in Tilburg. In augustus 1942 begint het wegvoeren van joden uit Tilburg. Louis is 'gesperrt wegens: weermacht' staat op zijn kaart in de cartotheek van de Joodse Raad. 'Gesperrt' betekent dat hij en zijn gezin (voorlopig) niet opgeroepen worden. De sector huiden en leder waarin hij werkzaam is, is belangrijk voor de Duitse oorlogsindustrie. Maar steeds meer joodse ondernemingen worden onteigend. Ook zijn bedrijf krijgt een niet-joodse bewindvoerder en het wordt uiteindelijk opgeheven.

In maart 1943 duikt Louis met vrouw, zoon en schoonvader onder in de woning van de familie Van Bebber in de Korenbloemstraat in Tilburg. De onderduik zal ruim zestien maanden duren. Op 2 augustus 1944 worden de negen onderduikers en Jef van Bebber gearresteerd. De onderduikers worden naar de gevangenis in Den Bosch gebracht en later naar Kamp Westerbork. Met het transport dat op 3 september 1944 uit Westerbork vertrekt, worden ze naar Auschwitz vervoerd. Volgens de burgerlijke stand van Tilburg is Louis begin september 1944 in concentratiekamp Auschwitz overleden. Hij is dan 46 jaar. Ook zijn zoon Lex en zijn schoonvader Alexander komen om. Zijn vrouw Henriëtte keert als enige van het gezin in Nederland terug.