Alice Mouw
Geboren:
Amsterdam,
Vermoord:
Sobibor,
Bereikte de leeftijd van
11 jaar
Ploegstraat 33 boven, Amsterdam
ALICE MOUW, geboren op 25 mei 1931, vermoord op 20 maart 1943 in Sobibor, vernietigingskamp, in Oost Polen, dat bestaan heeft van april 1942 tot november 1943. Droge cijfers als je dat leest. Maar lees tussen de regels door. Alice woonde met haar familie in de Ploegstraat 33 in Betondorp en ze ging naar de Watergraafsmeerschool Wat bewaard is gebleven, is een versje, geschreven in een poeziealbum van een klasgenootje, (ze schreef dit op 4 april 1941) dit is het enige wat er over gebleven is van Alice, er is geen foto van haar en/of van haar familie.
Ik vermeld hierbij dat de originele pagina bij het Joods Monument ligt. Ter ere van ALICE schrijf ik het lieve gedichtje hier op, de getoonde afbeeldingen zijn het plakplaatje en het door haar getekende vergeetmijnietje.
Aan de oever van een beekje
stonden 3 bloempjes klein
't eerste was een roosje
maar dat moest het niet zijn
't tweede was een viooltje
maar ook dat was het niet
't derde moest ik hebben
't was een VERGEET-MIJ-NIET
Ik stel me voor, een jong meisje, vermoedelijk donker haar en lieve donkere ogen, tenger gebouwd, met een hele lieve lach. Nee dat weet ik niet natuurlijk, maar wil een beeld van haar proberen te schetsen, een beeld zodat ze voor mij, voor ons, gaat leven. Ze vond het vast heel fijn op de Watergraafsmeerschool, ze wilde misschien later zelf lerares worden en trouwen natuurlijk met een knappe man en 3 kinderen krijgen. Dat vermoeden heb ik, omdat de meeste meisjes van die leeftijd die droomwens hebben. Al wilde ze eerst lachen met haar vriendinnen en veel zingen en dansen, want daar was ze heel goed in. Ze was dol op miziek en kon al redelijk viool spelen, dat deed ze meestal met haar familie samen.
MAAR:
Ze is slechts 11 jaar geworden, elf jaar??? Dat is niet te bevatten; wanneer is ze dan weggevoerd naar Sobibor? We zullen het nooit weten, ook niet hoe bang ze was, in dat vreselijke kamp Sobibor, daar waar alleen maar werd vernietigd. Alsof het om een stuk onkruid ging.
In haar poezie versje staat in de laatste regel:
VERGEET MIJ NIET
Lieve Alice, ik denk aan je, en brand een kaars op 25 mei, de datum waarop jij geboren werd. Je zult niet worden vergeten.