Esther Hartog-van Bueren

Heleen Regenspurg

Esther Hartog-van Bueren. Op de site van het Joods Monument staat welgeteld één zin over haar leven. Daaronder staan Esthers adres in Eindhoven en de namen van haar man Bernard en zoontje Johan, beiden omgekomen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De ene zin luidt: “Esther Hartog-van Bueren is gerepatrieerd uit Bergen-Belsen en is direct na de oorlog overleden in Eindhoven.”

Meer informatie dan dit is niet nodig om een beeld te vormen van Esthers afschuwelijke oorlogsjaren. Ze werd gedwongen om met haar gezin hun mooie huis in Eindhoven te verlaten. Het gezin werd uit elkaar gerukt en naar Oost-Europa vervoerd. Esther wist de hel van de kampen te overleven en keerde na de oorlog terug naar Eindhoven. De prijs bleek toch te hoog want vlak na terugkomst, overleed zij.

Omdat Esther niet tijdens de oorlog overleed (maar vlak daarna) liggen er voor het Eindhovense huis van Esther en haar man en zoontje slechts twee Stolpersteinen; één voor Bernard en één voor Johan. Bij een bezoek aan de stoep voor het huis bekruipt mij hierdoor het gevoel dat Esther nog steeds tussen Bergen-Belsen en Eindhoven zweeft. Een derde struikelsteen maakt het verdriet van Esther en dat van haar man en zoontje niet minder, maar de herdenking middels de struikelstenen is incompleet zonder die van Esther; de moeder en echtgenoot in het gezin.

Bij het huis herdenken we het gezin, laten we hier ook beeld aan geven. Dat kan misschien met een Stolperstein, of anders met een ander bordje.