Salomon Haagens

Theo van Lith

Salomon Haagens

Salomon was de zoon van Eleazar Haagens en Jansje Boekhouder. Hij werd op 8 oktober 1919 geboren.
Salomon was kantoorbediende bij Organon en Marianne telefoniste. 
Salomon en Marianne waren bezig hun huwelijk te plannen, terwijl er overal om hen heen Joden werden opgepakt.
Marianne was half-Joods en de Nazi’s zaten achter hun beiden aan.
Reikhalzend keken ze uit naar hun huwelijk en zochten een geheim adres. Ze zijn voor hun veiligheid naar Oss verhuisd.
Vandaar gingen ze weer op de vlucht en het lukte hen om een verstopplaats bij behulpzame vrienden te vinden.
Vandaar gingen ze op zoek naar een veilige plek. Ze werden opgepakt na verraden te zijn en gearresteerd door politieagenten, die ze eerder hadden leren kennen bij plezierige momenten in de stad.

Hun reis naar Westerbork was een nachtmerrie. Marianne huilde de hele reis en Salomon deed zijn best om haar te troosten door te beloven dat ze, wat er ook gebeurde, toch zouden trouwen. Bij aankomst werden ze in speciale barakken geplaatst. (Joods monument)

De Joodse Raad bood hen de mogelijkheid om te trouwen. Mariannes ouders woonden in Westerbork de ceremonie van hun huwelijk bij. Vijf dagen later werden Marianne, haar moeder Helena, broer Henri en zus Paula in Auschwitz vermoord.
Salomon kwam op 28 februari 1943 in Concentratiekamp Auschwitz in Polen om het leven. bron: Leijten, C. ( 2014, april) 'Stilstaan bij de struikelstenen in Oss'

Zij, die niet meer thuiskwamen                                     

Daarbuiten liggen struikelstenen
met de namen van diegenen,
die in 42-43 alles achterlaten
om de Floraliastraat voorgoed te verlaten.

Salomon, Jansje, Eleazar, Herman en Sybilla
Marianne, Joseph, Samuel, Henri, Paula
Opa’s, oma’s ouders, jongens, meisjes
stonden op bezetters lijstjes.
Zij gingen vaak ongewis, iets onbekends beleven.
Het werd een reis naar het einde van het leven.

Hierbinnen luisteren we telkenmale
naar de aangrijpende verhalen.
Open Joodse huizen van Verzet laat je weten,
dat we onze vroegere bewoners niet vergeten.

Gedicht struikelstenen: (Oss, 4 mei 2019, Theo)