Debora Prijs-van de Star

Marian van Kleinwee

Debora van de Prijs-van de Star was gehuwd met Samuël van de Prijs. Ze woonden in 1941 aan de Vrolikstraat 150-hs in Amsterdam.
Samuël werkte van maandag tot en met zaterdag als marktkoopman van fruit en groenten op de markt in de Dapperstraat. Debora en Samuel kregen vijf kinderen.

Hun oudste zoon Eliazer, koopman van beroep, trouwde met Sippora Grijsaart. Zij kregen twee kinderen: Marcus en Alexander. Dit hele gezin werd op 2 juli 1943 in Sobibor vermoord, 38, 37, 16 en 8 jaar oud. Hun oudste dochter Rebecca trouwde met Abraham van Allemans. Zij kregen 1 kind: Jonas. Abraham - en Rebecca waarschijnlijk ook - was leerbewerker. Rebecca en Jonas zijn op 18 juli 1942 vermoord in Auschwitz. Abraham is op 4 augustus 1942 overleden. Zij waren 35, 38 en 11 jaar oud. Sara, het derde kind uit het gezin, werkte als stikster. Zij is op 31-jarige leeftijd op 11 december 1942 in Auschwitz vermoord. De vierde, Elsje, trouwde met Hartog Gesler. Zij hadden geen kinderen en waren werkzaam als naaister en diamantbewerker.
Zij zijn beiden vermoord in Auschwitz. Elsje op 22 oktober 1943 en Hartog op 31 maart 1943; 29 en 34 jaar oud. Debora en Samuel zelf werden ook vermoord in Auschwitz, op 12 februari 1943. Ze zijn 62 en 66 jaar oud geworden.

In het gezin van Debora en Samuël zijn 11 mensen omgekomen in concentratiekampen. Eén kind heeft de oorlog overleefd. 

Tijdens het maken van het bordje voor Debora van de Prijs van de Star heb ik mij verdiept in haar directe familie. Haar gezin van herkomst: zussen, broers en hun kinderen, en haar eigen gezin: haar kinderen en kleinkinderen.
Het raakte mij zeer om de namen, geboortedata en data waarop haar familieleden vermoord zijn in concentratiekampen op te schrijven.
Dat was het wezenlijkste deel van het verhaal: het noemen van de namen. 

Debora heeft dezelfde leeftijd als ik wanneer zij in Auschwitz vermoord wordt. Een niet voor te stellen einde van haar leven.
Op dat moment zijn haar dochters Sara en Rebecca met haar gezin al vergast.
Wat een indringende herdenking van haar zeer waardevolle leven als mens.

Marian van Kleinwee