Nathan van Os
Geboren:
Amsterdam,
Vermoord:
Auschwitz,
Bereikte de leeftijd van
17 jaar
Beroep: Leerbewerker
Derde Oosterparkstraat 69 II, Amsterdam
Als Nathan in 1924 geboren wordt leven zijn voorouders al generaties lang in Amsterdam, de verst bekende voorvader tot nu toe in ieder geval al rond 1690. Een echte Amsterdamse familie dus. Over Nathan zelf is weinig bekend vanuit de archieven, hij wordt vermeld als “Leerbewerker”. Gezien zijn jonge leeftijd zal hij waarschijnlijk nog leerling-leerbewerker zijn geweest. Misschien bij een schoenmaker?
Nathan komt uit een gezin met 2 kinderen, Nathan zelf en een jonger zusje Mina. Het gezin woonde aan de Derde Oosterparkstraat 69 tweehoog. Het gezin zal het niet breed gehad hebben, het beroep van vader Juda was “Zakkenstopper”. Op het moment van deportatie in 1942 verblijft het gezin op Blasiusstraat 134 tweehoog, in een rustig stukje van deze straat achter het OLVG. Op dit adres stonden ook zijn grootouders van moederszijde ingeschreven, daarvan was grootvader Stokvisch in 1941 overleden.
Nathan is de eerste van het gezin die wordt weggevoerd, op 21 juli 1942, naar Kamp Westerbork. Van daaruit is hij zes dagen later op transport gezet naar Auschwitz. Hij is daar omgebracht op 30 september 1942. Hij werd maar zeventien jaar oud. Zijn moeder Vrouwtje en zijn zusje Mina zijn samen op transport gezet en beiden tegelijkertijd op 19 oktober 1942 in Auschwitz omgebracht, Mina was pas zeven jaar. Vader Juda kwam precies een jaar later na zijn zoon Nathan om, op 30 september 1943, in het "Extern Kommando Bobrek", een subkamp/werkkamp van Auschwitz. Zie: Concentratiekamp Bobrek.
Als symbool voor herdenking van Nathan heb ik een stralende zon gebruikt, het kan een opkomende maar ook een ondergaande zon zijn. Nathan had immers nog een heel leven voor zich, op je zeventiende ligt er nog een hele toekomst voor je open en kijk je vol verwachting vooruit. Het is onvoorstelbaar en gruwelijk om te beseffen dat ook dit jonge leven vermorzeld en uitgedoofd is in de maalstroom van de vernietiging van zoveel mensenlevens. En toch is het allemaal gebeurd, dat mogen wij nooit vergeten. Ik zal hem blijvend herdenken.
Bronnen:
Arolsen Archives - Archief Joodse Raad