Salomon Suesan

Naambordje: Marjan van 't Wout, tekst: Gerda van 't Hoff

´Waarde broer, het gaat goed, maar ik ben veel liever thuis, want ik weet niet meer wanneer ik thuis kom. Ook moeten wij hard werken en… maar, afijn, je begrijpt me wel. Zeg maar niets tegen moeder. Geef de groeten aan je Catrientje en het beste met jou en de kinderen. Nou dag, tot ziens.´

De briefkaart was waarschijnlijk zijn laatste teken van leven. Salomon Suesan schreef de kaart aan zijn broer Simon in 1942 vanuit het kamp voor joodse dwangarbeiders De Beetse in Seelingerbeetse, Zuid-Oost Groningen. Salomon was kort voordat hij werd opgepakt, getrouwd met de niet-joodse Johanna van Someren. Het huwelijk werd voltrokken op 11 februari 1942, een maand later op 25 maart 1942 werden huwelijken tussen joden en niet-joden verboden.

Op 2 oktober 1942 werd De Beetse ontruimd en werden Salomon en de andere dwangarbeiders op transport gesteld naar Westerbork. Een omstander: 'Heel vroeg in de morgen stond ik achter ons huis en ik zag dat de joden in het kamp druk bezig waren met het verzamelen van hun bagage. Ook zag ik wagens waarop bagage lag, maar waarop ook mensen zaten die wellicht niet goed konden lopen of ziek waren. In alle stilte begeleid door Duitse militairen vertrok de stoet.' De mannen gingen naar het station van Stadskanaal, vanwaar de reis verder ging naar kamp Westerbork.

Daarna staat in de archieven dat Salomon op 15 november 1943 in Kamp Vught op transport werd gesteld naar Auschwitz, waar hij op 31 mei 1944 – 36 jaar oud – werd vermoord.

Salomon was de zoon van Kaatje Blog en Alexander Suesan. een gezin van zes kinderen waarvan twee vroegtijdig zijn overleden. Kaatje (65 jaar) werd in Sobibor vermoord op 9 april 1943, op dezelfde dag als zus Rozetta (38 jaar) en haar dochtertjes Catherine (6 jaar) en Elisabeth (12 jaar). Vader Alexander, zus Elisabeth, broer Simon en zijn dochter Cecilia, hebben de oorlog overleefd.

.

Bronnen: Joodsmonument.nl; Joodsewerkkampen.nl