Roza Tasch

Tonny van der Lee

Roza Tasch is geboren als jongste dochter van Jacob Tasch en Clara Tasch Schrijver. Zij werd geboren op 25 mei 1941 en vermoord in Auschwitz op 19 augustus 1942. Roza was nog maar een baby van een jaar oud. Zo ontzettend jong. Zij heeft geen enkele kans gehad om vol in het leven te kunnen staan. Zo ontzettend wreed wat haar is overkomen. Hoe kan men een onschuldige baby van net een jaar oud om het leven brengen?

Op dezelfde dag 19 augustus 1942 zijn samen met Roza ook haar moeder Clara 32 jaar oud, haar zusje Rebecca van drie jaar oud, haar broertje Joseph van acht jaar en haar grote zus Sara van negen jaar oud vermoord. Ik zie een verschrikkelijk beeld voor me: moeder Clara met misschien de kleine Roza in haar armen, peuter Rebecca  aan de hand en dan broertje Joseph en zusje Sara elkaar vasthoudend, terwijl ze van hun jonge levens werden beroofd. Het houdt me bezig. Zo gruwelijk, zo ontzettend wreed. En waarom......alleen omdat ze van joodse afkomst waren.

Haar vader Jacob was een marktkoopman op de Dappermarkt. Er bestaat een ventersvergunning van hem wat uitgegeven is door de dienst Marktwezen in 1936. Vader Jacob is op 30 september 1942 op 36 jarige leeftijd in Auschwitz vermoord. De familie Tasch woonde op de Wagenaarstraat 20 op de begane grond. Op de etage boven hen woonden haar opa Hartog en oma Sara. Daar woonden ook haar oom Izak, oom Abraham en tante Leentje respectievelijk 27, 23, en 18 jaar geworden. Baby Roza heeft nooit de kans gehad om met haar broertjes en zusjes te kunnen spelen en ravotten. Nooit de kans gehad om te praten met haar vader en moeder of haar opa, oma en ooms en tantes te leren kennen.

Ik herdenk Roza Tasch, omdat zij in de straat achter mij woonde en ik mij als gepensioneerd leerkracht het lot van dit kind aantrek. Een kind dat zich niet heeft mogen ontwikkelen en nog haar hele jonge leven voor zich had. Een jong leven waaraan een bruut einde is gekomen. Daarom heb ik voor haar een naambordje gemaakt die samen met de naambordjes van haar twee zusjes Rebecca, Sara en haar tante Leentje al een aantal dagen bij mij op tafel liggen. Ik denk voortdurend aan hen.