Samuel Blog

Ad Zuiderent

Samuel Blog werd geboren in de Amsterdamse Valkenburgerstraat als het derde van tien kinderen van los werkman Levie Blog en Sara Blog-van Collem.
Net als zijn vader oefende hij nu eens dit, en dan eens dat beroep. In de tussentijd was hij ook geregeld werkloos.

Toen Samuel in 1915 geschikt werd bevonden voor militaire dienst, was hij lompenbewerker (op Joods Monument heet hij 'lompenbezorger', maar dat lijkt me een verschrijving). Op een ander moment stond hij te boek als perser: iemand die kleren perst bij een kleermaker. In 1929 had hij dan weer enige tijd een vergunning om op het Waterlooplein te handelen in bijouterieën. Maar toen hij begin januari 1941 bij de politie kwam melden dat hij in zijn huis de elektriciteitsmeter had verbroken en er 13 gulden uit had ontvreemd, was hij zonder beroep.

Samuel was op 23 april 1925 getrouwd met de twee jaar oudere confectiewerkster Rachel Luza. Zij was een dochter van doodgraver Nathan Luza en Sophia Luza-Davidson. Twee jaar later werd hun enige kind, Celien, geboren. Zij woonden in die tijd in de Tilanusstraat 26-huis. Niet lang daarna zijn zij verhuisd naar Vrolikstraat 357-2.

Hoewel hij kennelijk flink heeft moeten sappelen om aan de kost te komen, lijkt Samuel Blog een goede huisvader te zijn geweest. Toen op 26 juni 1941 een felle brand uitbrak in het pand Vrolikstraat 357, meldde het politierapport dat Blog voor een aanzienlijk hoger bedrag verzekerd was dan de bewoners van de lagergelegen verdiepingen.
De schade aan hun verdieping bleef beperkt tot glas- en waterschade, maar het pand bleef maandenlang onbewoonbaar, omdat behalve de eerste verdieping ook het trappenhuis totaal was uitgebrand. Samuel, Rachel en Celien Blog hadden kunnen vluchten via de brandgang op de zolderetage, die over het hele blok heen liep.
Maandenlang woonde het gezin Blog noodgedwongen in de Graaf Florisstraat 21-2, maar eind december 1941 konden zij weer terecht op Vrolikstraat 357. Nu op tweehoog. De eerdere bewoners van die verdieping en die van eenhoog hadden inmiddels elders permanente huisvesting gevonden.

Rachel en Celien woonden er nog toen zij in het vroege voorjaar van 1943 gedwongen werden te vertrekken. Op 2 april 1943 zijn zij beiden in Sobibor vermoord.
Samuel zelf was al eerder, op 25 januari 1943, vermoord, in Auschwitz.

Samuel trof het lot van alle patiënten en een groot aantal medewerkers van de joodse psychiatrische inrichting Het Apeldoornsche Bosch, waar hij toen verbleef. Hoe en waarom hij daar is terechtgekomen, is niet duidelijk. Zijn naam komt niet voor op patiëntenlijsten; dus misschien heeft hij zich als medewerker aangemeld, toen in 1942 al het niet-Joodse personeel moest worden ontslagen.

Zijn schoonouders waren al voor de oorlog overleden. Vrijwel alle andere familieleden zijn tussen 1942 en 1944 vermoord. Van Samuels hele familie heeft alleen zijn jongste zuster, Esther Rimini-Blog (1901), de oorlog overleefd. Deze was er met haar man Leendert en hun zoon Alexander in geslaagd onder te duiken in ‘Het Verscholen Dorp’, bij Vierhouten, en na ontdekking van deze moeilijk vindbare plek in de Veluwse bossen bij een familie in Elburg.